Imbir- właściwości lecznicze

Imbir jest obecnie jedną z najbardziej znanych przypraw korzennych na świecie. Używany jest głównie w kuchni azjatyckiej, ale cieszy się także sławą w innych regionach na świecie. Uprawiany jest w Indiach, Japonii, Chinach oraz niektórych częściach Afryki, Karaibach, Australii oraz Tajwanie. Na rynku można go spotkać w postaci surowej, suszonej i kandyzowanej, popularny jest też marynowany imbir  jako dodatek do sushi. Aromat i smak kłączy imbiru jest bardzo charakterystyczny, piekący i intensywny. Stosowany jest nie tylko jako przyprawa, ale również jako lek.

Imbir był używany przez wiele lat w medycynie jako surowiec na wiele dolegliwości. Posiada bardzo szerokie zastosowanie: działa rozgrzewająco, poprawia trawienie, poprzez pobudzanie wydzielania żółci, polecany jest także przy nudnościach. Dzięki zawartym w nim substancjom reguluje poziom cholesterolu, posiada właściwości przeciwzapalne, przeciwdrobnoustrojowe oraz przeciwbólowe. W pewnym badaniu wykazano, że może znacznie zmniejszyć bóle migrenowe, wystarczyło jedynie 1/8 łyżeczki sproszkowanego imbiru do zredukowania lub całkowitego zniesienia bólu.

 Zaobserwowano także działanie hipoglikemiczne. Badanym szczurom podawano ekstrakt z gotowanego lub świeżego imbiru przez 4 tygodnie. W połowie oraz na końcu analizy mierzono im zawartość glukozy we krwi. Stwierdzono, że imbir przyczynił się do obniżenia poziomu cukru u chorych na cukrzycę, ale także u zdrowych osobników. Właściwości te mogą wynikać ze zwiększenia wrażliwości tkanek na insulinę, obniżenia wchłanialności glukozy oraz zmniejszenie aktywności enzymatycznej amylazy trzustkowej.

Imbir posiada także działanie bakteriobójcze, grzybobójcze oraz wirusobójcze. W badaniach wykazano, że może hamować rozwój takich bakterii jak: Staphylococcus aureus, Bacillus subtilis, Klebsiella pneumoniae, Escherichia coli, Listeria monocytogenes. Stwierdzono, że olejek pozyskiwany z suszonego kłącza imbiru ma właściwości przeciwbakteryjne i przeciwgrzybicze, a ze świeżego głównie przeciwbakteryjne. Obydwa olejki cechowały się silniejszym działaniem hamującym wzrost drobnoustrojów w porównaniu np. do nystatyny (antybiotyk o działaniu grzybobójczym).

Posiada silne właściwości przeciwzapalne, związki zawarte w imbirze mają zdolność do redukcji jonów żelaza (III) do jonów żelaza (II), chelatowania jonów żelaza (II) oraz usuwania wolnych rodników. Zmniejsza uwalnianie cytokin prozapalnych, takich jak TNF-alfa  oraz IL-6. Moduluje układ odpornościowy, hamuje nadmierną aktywację Th2- dzięki czemu świetnie sprawdzi się w alergii. Wykazano również, że może zwiększać poziom glutationu, czyli najważniejszego przeciwutleniacza w organizmie.

Zatem warto spożywać imbir z uwagi na szeroki wachlarz zastosowań. Służy nie tylko jako orientalna przyprawa, ale również jako lek z uwagi na liczne udowodnione właściwości prozdrowotne. Prowadzi do wygaszania stanów zapalnych, wzmacnia układ immunologiczny, działa przeciwdrobnoustrojowo, może wykazywać działanie przeciwbólowe, zmniejszać poziom cholesterolu oraz glukozy, oraz przeciwdziałać agregacji płytek krwi. Dodatkowo znany jest ze swoich właściwości przeciwwymiotnych oraz poprawiających trawienie. Można go stosować jako dodatek do wody, koktajli, herbat oraz jako składnik marynat czy sosów. Polecam połączenie ciepłej wody z miodem z dodatkiem pierzgi, cytryny i imbirem- napój ten świetnie sprawdzi się w profilaktyce oraz leczeniu infekcji.

Bibliografia:

Kulczyński B., Gramza-Michałowska A.: Znaczenie Żywieniowe Imbiru. BROMAT. CHEM. TOKSYKOL. – XLIX, 2016, 1, str. 57 – 63

Newerli-Guz J., Pych M.: Właściwości Przeciwutleniające Imbiru. Akademia Morska w Gdyni, nr 73, wrzesień 2012.

Greger M., Stone G.: Jak Nie Umrzeć Przedwcześnie . Wyd. Czarna Owca, Warszawa 2016.